Τις προάλλες συνάντησα έναν παιδικό μου φίλο, -και νυν μεγαλοεπιχειρηματία- τον Ανδρέα. Κάθε φορά που συναντιόμαστε, θαυμάζω την επαγγελματική του πορεία και ατενίζω με αισιοδοξία ορισμένες πλευρές της ζωής.
Παρεμπιπτόντως, ο Ανδρέας ξεκίνησε από μικρή ηλικία να εργάζεται στην οικογενειακή του επιχείρηση. Αρχικά, ως υπάλληλος και στη συνέχεια ως εργοδότης πέτυχε να εξελίξει σε τέτοιο βαθμό την επιχείρησή του, ώστε σήμερα να απασχολεί 80 άτομα προσωπικό και να δραστηριοποιείται σε ολόκληρη την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, του μεσημεριανού μας φαγητού η σύζυγός μου, του υπέβαλε τα εξής ερωτήματα: «Aνδρέα μου…. πώς καταφέρνεις και διοικείς μια τόσο μεγάλη επιχείρηση; – Η καθημερινότητά σου δεν είναι κουραστική; Πότε προλαβαίνεις να δεις την οικογένειά σου και , φυσικά, τα τρία όμορφα αγγελούδια σου»;
Οι απαντήσεις του Ανδρέα ήταν λακωνικές και εύστοχες… ¨Ξυπνάω νωρίς το πρωί, γυμνάζομαι και πηγαίνω με όρεξη στη δουλειά μου. Αγαπάω αυτό που κάνω και είμαι ερωτευμένος με την γυναίκα μου. Σχετικά με τα παιδιά μου τα απολαμβάνω περισσότερο τις Κυριακές¨.
Όσο, λοιπόν, εκείνοι μιλούσαν, στο μυαλό μου έρχονταν εικόνες αριστούχων μαθητών, επιστημόνων, αθλητών, καλλιτεχνών αλλά και όλων όσοι βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού και αγωνίζονται καθημερινά για να πετύχουν υψηλούς στόχους. Συγκεκριμένα, αριστούχοι μαθητές οι οποίοι καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες προκειμένου να βρίσκονται στην κορυφή. Αθλητές που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό και διαπρέπουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Επιστήμονες που εργάζονται αδιάκοπα σε ερευνητικά κέντρα. Καλλιτέχνες που αφοσιώνονται «ψυχή τε και σώματι» στη μαγεία της τέχνης. Πράγματι, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι προσηλωμένοι στο έργο τους, παθιάζονται με τις συνθήκες εργασίας τους και αντιμετωπίζουν με θετικό πρόσημο την οποιαδήποτε δυσκολία.
Αναλογιζόμενος , επομένως, την ανοδική – επαγγελματική πορεία του φίλου μου κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να πετύχουν τα ίδια πράγματα. Υπάρχουν, όμως, χαρισματικοί άνθρωποι που εμπνέουν με το παράδειγμά τους και αποτελούν πρότυπα ζωής. Αν αυτοί κάνουν κάτι αναζωογονητικά διαφορετικό, μπορούμε και εμείς, στα δικά μας μέτρα, να κάνουμε τη διαφορά.
Λάζαρος Ι. Κόλλιας
Εκπαιδευτικός
